|
Με της ευκαιρία της εορτής του Αγίου Νικολάου
αξίζει ν’ αναφέρουμε ορισμένα αξιόλογα στοιχεία (άγνωστα ενδεχομένως) για
τα μέρη όπου έζησε και αγίασε ο Πολιούχος του χωριού μας.
Στα νότια της Μικρασίας ευρίσκεται η χερσόνησος
της αρχαίας Λυκίας (ελληνιστικής και βυζαντινής περιόδου) με τις 35
ελληνορθόδοξες επισκοπές. Πρωτεύουσα της Λυκίας ήταν τα Μύρα, έδρα της
Αρχιεπισκοπής και είχε μητροπολίτικό Ναό τη Βασιλική του Αγίου Νικολάου,
χαρακτηρίζονταν δε ως η «λαμπροτάτη» πόλη περιτριγυρισμένη από επίσης
λαμπρές πόλεις όπως τα Πάταρα όπου γεννήθηκε ο Αγιος Νικόλαος. Σε όλο τον
χριστιανικό κόσμο τα Μύρα είναι γνωστά λόγω της εκεί παρουσίας του
Αρχιεπισκόπου Μύρων Αγίου Νικολάου, του θαυματουργού, που είναι «των
Μυρέων η δόξα» και το «καύχημα πάντων, των κλυδώνων ο αχείμαστος λιμήν».
Σε κεντρικό σημείο της πόλης στη μέση ενός
πάρκου-πλατείας βρίσκονται τα σεπτά απομεινάρια ναού του Αγίου Νικολάου του
6ου μ.Χ. αιώνα μιάς πεντακλίτου βασιλικής μέσα στην οποία είναι και ο
«κενός» τάφος του Αγίου. Το τίμιο άγιο λείψανο εσυλήθη από τους
Σταυροφόρους και μεταφέρθη στις 9 Μαΐου 1087 στην Ιταλία, στο Μπάρι, όπου
έχει κτιστεί η βασιλική του Αγίου, Πολιούχου της πόλης. Στο μουσείο της
άλλοτε ελληνικότατης πόλης Αττάλειας ο προσκυνητής μπορεί να προσκυνήσει
τα λίγα τεμάχια λειψάνων του Αγίου, όσα δηλαδή απέμειναν από την
ιεροσυλία των ληστών-Φράγκων.
Τα Μύρα της Λυκίας παραμένουν ανά τους αιώνες ο
αυθεντικός χώρος προσκυνήματος για όλους τους χριστιανούς, γιατί εκεί
αγίασε ο Ταξιάρχης και προστάτης των μαχητών των κυμάτων. Είναι ο «όρμος
ο γαληνότατος εν ω καταφεύγοντες αι τρικυμίαι του βίου περιστατούμεναι
σώζονται» Στο μέσον της πλατείας έχει στηθεί από τους ορθόδοξους Ρώσσους
ο ανδριάντας του Αγίου όρθιος πάνω σε μία υδρόγειο σφαίρα για να
υποδηλώνει την παγκοσμιότητα «του ιατρού των ασθενούντων και του τροφέα
των πτωχευομένων».
Ο Ναός του Αγίου Νικολάου παρέμεινε κλειστός
από το 1922 μέχρι το 1982. Υστερα από εξήντα χρόνια επετράπη το άνοιγμα
του Ναού και η τέλεση λειτουργιάς την ημέρα της εορτής του. Πέρυσι όμως,
όλως παραδόξως, οι τουρκικές αρχές απαγόρευσαν την τέλεση της λειτουργίας
αυτής. Σήμερα ο Ιερός Ναός με τον γύρω χώρο χαρακτιρίζεται TAC VAKFI (Βακούφιον)
υπαγόμενο στην τουρκική αρχαιολογική υπηρεσία. Και τα Μύρα δεν
εξαιρέθηκαν από τις διώξεις, οι οποίες είχαν αρχίσει πολύ πριν από την
επανάσταση των Νεότουρκων (1908). Από το έτος αυτό τα Μύρα
χαρακτηρίστηκαν στρατιωτική ζώνη, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα τον
μαρασμό της περιοχής, δηλαδή την απαγόρευση κάθε δραστηριοποίησης των
κατοίκων της, αλλά και την δήμευση των 75 στρεμμάτων περιβάλλοντος χώρου
του ναού. Στόχος εμφανής ήταν η εκδίωξη και ο ξεριζωμός των χριστιανών
για την εγκατάσταση εποίκων, γεγονός που συνετελέστη πλήρως. Οπως,
δυστυχώς, συμβαίνει σήμερα με την εγκατάσταση εποίκων στη Κερύνεια της
μαρτυρικής Κύπρου.
Επιμέλεια:
Γιώργος Αν. Νίκας
|
