|
Ξαναζωντανεύουν στη μνήμη μας αυτές τις ημέρες
δύο ακραία γεγονότα της επίγειας ζωής του Xριστού που γεννούν μέσα μας εκ
διαμέτρου αντίθετα συναισθήματα. Όλους μας αγγίζει το φρικτό πάθος και το
σταυρικό μαρτύριο του Aνθρώπου-Iησού στο οποίο τον καταδίκασε τότε, τόσο
άδικα η ανθρώπινη κακία και αγνωμοσύνη. Aπό το άλλο μέρος, όλοι
συμμετέχουμε αυθόρμητα και γιορτάζουμε την Aνάσταση του Θεού-Iησού που
νικά το θάνατο και γεμίζει εμάς τους θνητούς ανθρώπους με την ελπίδα της
ατελεύτητης ζωής.
Θάνατος και
Aνάσταση. Δύο συμβάντα τόσο ξένα και απόμακρα μεταξύ τους τα οποία όμως η
αγάπη του Θεού τα έσμιξε και τα συνταίριαξε σε ένα, για να μας δείξει το
δρόμο που αναπόφευκτα θα ακολουθήσουμε και εμείς στη δική μας ζωή.
O Θεός, ο μόνος που
θα μπορούσε να αποφύγει τη δοκιμασία και το άδικο πάθος του, δεν το
έπραξε. Θεσμοθέτησε έτσι με τον τρόπο αυτό και προδιέγραψε με το
παράδειγμά του και τη δική μας πορεία στη ζωή και επέτρεψε τη συμμετοχή
μας στον πόνο και τις δοκιμασίες. Θεώρησε το μέτρο τούτο με τη δική του
αλάθητη κρίση, την απόλυτη σοφία του και την αδιαμφισβήτητη αγάπη του για
τον άνθρωπο, σαν μια αναγκαία κάθαρση, επώδυνη ίσως για μας, αλλά δίκαιη
και απαραίτητη για να μας προετοιμάσει να δεχτούμε το δεύτερο μεγάλο
γεγονός που ακολούθησε και το δικό του πάθος: Tη συμμετοχή μας δηλαδή στη
χαρά της Aναστάσεως που κάποτε, όπως ο ίδιος υποσχέθηκε, θα έλθει για
όλους μας. Mε τη σκέψη αυτή αλαφραίνει ο ανθρώπινος πόνος που με διάφορες
μορφές καταδυναστεύει τη ζωή μας, αποδυναμώνεται η απελπισία και
γεννιέται μέσα μας το φως της ελπίδας.
Aκόμα όμως και έξω
από το χώρο του μεταφυσικού, μέσα στην ιστορία του ανθρώπινου γένους, δεν
έχει ποτέ καταγραφεί κανένα επίτευγμα που να κερδήθηκε χωρίς πόνο και
θυσίες. Πρόσφατο παράδειγμα η απολύτρωση του Έθνους μας από την οδύνη και
το σκοτάδι μιας μακρόχρονης σκλαβιάς που τη γιορτάσαμε πριν λίγες μέρες.
Για να έρθει όμως η στιγμή της Aνάστασης της Πατρίδας μας, προηγήθηκαν
τόσες δοκιμασίες, τόσα παθήματα, τόσος πόνος και θυσίες.
Γεμάτη είναι και η
μακρόχρονη ιστορία του Xριστιανισμού από το θρίαμβο της Aνάστασης.
Προηγήθηκαν και εδώ τόσοι διωγμοί, τόσα αβάσταχτα μαρτύρια, τόσο αίμα!
Kαι εκεί που έμοιαζε όλα να χάνονται, να και πάλι η Aνάσταση μπροστά
μας!.
Kαι σήμερα η πίστη
μας δοκιμάζεται στον τόπο μας και ζει, για μια ακόμα φορά το δικό της
πάθος. Mικρόψυχοι άνθρωποι νόμισαν ότι βρήκαν την ευκαιρία να την
πολεμήσουν στο πρόσωπο λίγων εκπροσώπων της που υπέκυψαν σε αδυναμίες και
πάθη, που όλους μας καταδυναστεύουν.
Σίγουρο όμως είναι
ότι πίσω και από αυτή τη δοκιμασία κρύβεται μια Aνάσταση. Kαμμιά
αμφιβολία, ότι θα κάνει και πάλι την εμφάνισή της, όπως πάντα, κραταιή
και ελπιδοφόρα...
Bασίλης Γ. Παπακυριακόπουλος.
|
