|
Η εορτή
της Γεννήσεως του Χριστού κατά άνθρωπον αποτελεί τη μητρόπολη των εορτών
όπως λέγει ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Από τη Γέννηση ακολουθούν όλες οι
άλλες Δεσποτικές εορτές, τα Θεοφάνεια, η Μεταμόρφωση, Τα Πάθη, ο
Σταυρός, η Ανάσταση και η Ανάληψη του Χριστού. Χωρίς την Γέννηση δεν θα
υπήρχε η Ανάσταση αλλά και χωρίς την Ανάσταση δεν θα εκπληρωνόταν ο
σκοπός της Θείας ενανθρωπίσεως. Όλα αυτά τα Δεσποτικά γεγονότα είναι
ενιαία. Εμείς τα χωρίζουμε για να τα εορτάζουμε και να εμβαθύνουμε στο
περιεχόμενο των εορτών. Γι’ αυτό κατά τους πατέρες πάντοτε είναι
Χριστούγεννα, πάντοτε είναι Πάσχα, πάντοτε είναι Πεντηκοστή.
Το γεγονός της Γεννήσεως
του Χριστού είναι ιστορικό, αφού συνέβη σε μια συγκεκριμένη ιστορική
στιγμή, όταν ηγεμόνευε στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ο Καίσαρας Αύγουστος
και βασίλευε στην Ιουδαία ο Ηρώδης. Οι Ευαγγελιστές επιμένουν να
τονίζουν την ιστορικότητα του γεγονότος, γιατί θέλουν να πούν ότι ο
Χριστός είναι ιστορικό πρόσωπο. Αυτό σημαίνει ότι ο Χριστός προσέλαβε
πραγματική ανθρώπινη σάρκα και η ενανθρώπιση δεν έγινε κατά δόκησιν,
κατά φαντασίαν. Παρά την ιστορικότητά του, το γεγονός αυτό παραμένει
μυστήριο. Ξέρουμε ότι υπάρχει ο Θεάνθρωπος, τέλειος Θεός και τέλειος
άνθρωπος αλλά παραμένει μυστήριο το πώς ενώθηκε η Θεία με την ανθρώπινη
φύση στην υπόσταση του Λόγου.
Άλλωστε αυτό που συνέβη
στο πρόσωπο του Χριστού ότι ενώθηκαν υποστατικά η Θεία με την ανθρώπινη
φύση, έγινε μια φορά. Γι’ αυτό ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός θα πει ότι ο
Χριστός είναι «το μόνον καινόν υπό τον ήλιο» είναι δηλαδή
καινούργιο μετά την δημιουργία. Αυτό σημαίνει ότι μετά την δημιουργία
του κόσμου και του ανθρώπου, τίποτε δεν γίνεται καινούργιο στον κόσμο.
Όλα είναι επαναλαμβανόμενα. Η γέννηση ενός ανθρώπου είναι συνέχεια και
αποτέλεσμα του λόγου του Θεού: «Ποιήσωμεν άνθρωπον... κατ’ εικόνα
ημετέραν και καθ’ ομοίωσιν» και του: «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε
και πληρώσατε την γην και κατακυριεύσατε αυτήν»
(Γεν. α΄ 26-28), το καινούριο είναι μόνο ο Θεάνθρωπος Χριστός.
Έτσι το ιστορικό του
γεγονότος δεν αίρει το μυστήριο, αλλά και το μυστήριο δεν καταργεί την
ιστορικότητα.
Εορτάζουμε τα
Χριστούγεννα την γέννηση του Χριστού αλλά ταυτόχρονα βιώνουμε
μυστηριακά, μέσα στην καρδιά, όλα τα γεγονότα που συνδέονται με αυτό,
αφού όταν ζούμε στην εκκλησία μετέχουμε και βιώνουμε όλους τους σταθμούς
της θείας ενανθρωπίσεως.
Εύχομαι σε όλους όπως ο εν σπηλαίω γεννηθείς και εν φάτνη ανακληθείς
Κύριος ημών Ιησούς Χριστός χαρίζει υγεία, χαρά και πάν αγαθόν
Μετ’ ευχών
Ιερεύς Αναστάσιος
Αποστολόπουλος |
