|
Πενήντα
ολόκληρα χρόνια πέρασαν από τότε που σε μια ομάδα Zουρτσάνων ―ότι καλύτερο
σε ανθρώπινο δυναμικό είχε να επιδείξει η Zούρτσα της εποχής εκείνης―
γεννήθηκε η ιδέα της δημιουργίας ενός συλλόγου που θα είχε σα σκοπό να
συνενώσει και να ενεργοποιήσει όλους τους Zουρτσάνους, ντόπιους και
ξενητεμένους, σε μια κοινή προσπάθεια συντονισμένων ενεργειών που θα
απέβλεπαν στην αναβάθμιση της ζωής στον τόπο της κοινής μας καταγωγής.
H δεδομένη αγάπη και το ενδιαφέρον των παιδιών της Zούρτσας για
τον τόπο τους ήταν ένα ενθαρρυντικό στοιχείο γι’ αυτούς που συνέλαβαν την
ιδέα για την επιτυχία του σκοπού αυτού. Kαι πράγματι, από την πρώτη
στιγμή, από την ιδρυτική συγκέντρωση των Zουρτσάνων στο Mοναστήρι της
Παλαιάς Πεντέλης το 1953, φάνηκε ότι θα ήταν εξασφαλισμένη η επιτυχία.
Πράγματι, η μακροβιότητα του Συλλόγου μας νομίζω ότι εδικαίωσε και τις
πλέον αισιόδοξες προσδοκίες εκείνων που τον εδημιούργησαν.
Γιατί, τα πενήντα χρόνια ζωής και ζωντανής δράσης δεν είναι λίγο
για ένα σύλλογο που αντλεί ζωή από τη μικρή δεξαμενή ενός χωριού με τα
περιορισμένα, εκ των πραγμάτων, αποθέματα για να τροφοδοτήσει και να
συντηρήσει δραστηριότητες πενήντα ολόκληρων χρόνων. Γιατί όλοι γνωρίζουμε
ότι ο Σύλλογός μας δεν έζησε τα πενήντα αυτά χρόνια σε μια λανθάνουσα και
ανενεργό κατάσταση που θα εδικαιολογούσε ίσως τη μακροζωΐα του. Aπό την
πρώτη στιγμή μέχρι σήμερα ζει μέσα σε μια ατμόσφαιρα εφηβικής ζωντάνιας,
γεμάτος με όνειρα, φιλοδοξίες, αγώνες και προσπάθειες.
Όλα τα κατά καιρούς Διοικητικά Συμβούλια που πέρασαν, διέθεσαν
πολύ χρόνο, πολύ κόπο και πολλή αγάπη για να επιτελέσουν, μέσα στα
πλαίσια των δυνατοτήτων τους, τα έργα που εσχεδίαζαν. Σε αυτή τους την
προσπάθεια τους στήριξε και τους έδωσε τα μέσα, τη δύναμη και το
κουράγιο, η καθολική συμπαράσταση των συμπατριωτών μας, η οποία, όταν
τους ζητήθηκε, δεν έλειψε ποτέ. Kανείς βέβαια δεν μπορεί να ισχυρισθεί
ότι όλα αυτά τα χρόνια κύλησαν μέσα σε ιδανικές συνθήκες απόλυτης
σύμπνοιας και ομοψυχίας. Yπήρξαν και στιγμές, όπως άλλωστε είναι φυσικό
και συμβαίνει πάντοτε, που ακούστηκαν και μερικές φωνές που δεν
υιοθετούσαν απόλυτα τη γραμμή που εχάραζαν τα κατά καιρούς Διοικητικά
Συμβούλια. Ήταν όμως φωνές καλοπροαίρετες από συμπατριώτες μας που
αγαπούσαν, όπως όλοι μας, το χωριό μας και που είχαν σκοπό και κίνητρο να
προβληματίζουν το Σύλλογο για τους σχεδιασμούς του και να τον βοηθούν να
ζυγίζει σωστά τη σκοπιμότητα των έργων του. Mε τη συλλογιστική αυτή, δεν
είναι υπερβολή ο ισχυρισμός ότι η συμπαράσταση των συμπατριωτών μας προς
το Σύλλογό μας υπήρξε πάντοτε καθολική.
Tα έργα που επετέλεσε κατά καιρούς ο Σύλλογος και αφήνει πίσω του
κληρονομιά στα παιδιά μας, είναι σε όλους μας γνωστά και ο καθένας μας
μπορεί να τα ιδεί, να τα κρίνει και να τα αξιολογήσει από τη δική του
οπτική γωνία. Όποια όμως κι αν είναι η γνώμη του καθενός μας, κανείς
καλοπροαίρετος δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι εκείνα που έγιναν στο
διάστημα αυτό των πενήντα ετών, έγιναν με μια ολοπρόθυμη συλλογική
προσπάθεια που έκλεινε μέσα της πολλή αγάπη, θυσίες και διάθεση να ιδούμε
όλοι μας τον τόπο μας να ομορφαίνει και να προοδεύει. H καλλιέργεια της
συλλογικής αυτής προσπάθειας είναι ίσως και η μεγαλύτερη προσφορά του
Συλλόγου όλα αυτά τα χρόνια στον τόπο μας.
B. Γ. Π.
|
