|
Η Ανάσταση του Χριστού που σε λίγες ημέρες θα
εορτάσουμε είναι το μεγαλύτερο γεγονός μέσα στην Ιστορία. Είναι αυτό που διαφοροποιεί
τον Χριστιανισμό από οποιαδήποτε άλλη θρησκεία.
Οι άλλες θρησκείες
έχουν αρχηγούς θνητούς, ενώ η κεφαλή της δικής μας εκκλησίας είναι ο
αναστημένος Χριστός. Η ανάσταση του Χριστού είναι ταυτόσημη με την
ανανέωση της ανθρώπινης φύσεως, είναι η ανάπλαση του ανθρώπινου γένους
και η βίωση της εσχατολογικής πραγματικότητας.
Όταν μιλούμε για την
Ανάσταση του Χριστού δεν την ξεχωρίζουμε από τη Σταύρωση του, αφού
Σταυρός και Ανάσταση είναι οι δύο πόλοι του λυτρωτικού βιώματος. Στις
προσευχές μας ταυτίζονται τα δύο αυτά γεγονότα όταν ομολογούμε ότι «δια
του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω ευλογούντες τον Κύριον υμνούμεν την
Ανάστασιν Αυτού» ή όταν ψάλουμε «τον Σταυρόν σου προσκυνούμεν Δέσποτα και
την Αγία σου Ανάσταση δοξάζομεν». Όπως λοιπόν δεν είναι δυνατόν να
υπάρξει Ανάσταση χωρίς να προηγηθεί ο Σταυρός, έτσι δεν υπάρχει και
λύτρωση χωρίς θυσία.
Για να κατανοήσουμε
τον Σταυρό και την Ανάσταση πρέπει πρώτα να αρνηθούμε τον αμαρτωλό εαυτό
μας. Τούτο σημαίνει ότι πρέπει να αρνηθούμε τα πάθη μας τις κακές μας
επιθυμίες, τους εγωισμούς μας. Αυταπάρνηση σημαίνει να έχεις
συνειδητοποιήσει ότι δεν ζεις εσύ, αλλά ζει μέσα σου ο Χριστός.
Αυταπάρνηση σημαίνει εγκατάλειψη των πάντων στην πρόνοια του Θεού και
απόλυτη εμπιστοσύνη στην αγάπη του για τον άνθρωπο.
Την περίοδο αυτή της
μεγάλης Τεσσαρακοστής καλούμεθα από την Αγία μας Εκκλησίας να σηκώσουμε
το Σταυρό μας. «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν άρατω τον σταυρό αυτού και
ακολουθήτω μοι». Άρσιν του σταυρού σημαίνει η εκτέλεση του καθήκοντος, η
αποφυγή της αμαρτίας, η υπομονή στις θλίψεις, ο κόπος της εργασίας, η
σταθερότης της πίστεως, η εμπιστοσύνη μας εις την Πρόνοια του Θεού. Αυτά
όλα είναι
ο καθημερινός μας σταυρός «ο καθ’ ημέραν» όπως διευκρινίζεται σε άλλο
σημείο της Γραφής, δηλαδή της κάθε μιας ημέρας χωριστά. Είναι αδύνατο και
ακατόρθωτο να σηκώσουμε πολλούς σταυρούς μαζί, τους σταυρούς της άλλης
ημέρας, του μέλλοντος.
Πολλοί από εμάς
κάνουμε αυτό το λάθος και γι’ αυτό γονατίζουμε, λυγίζουμε. Δεν μπορούμε
να σηκώνουμε με μιας ένα μεγάλο δεμάτι με ξύλα, αλλά ένα-ένα χωριστά που
είναι στις δυνάμεις μας. Αλλιώς απογοητευόμαστε και θλιβόμεθα, κάτω από
την πίεση των αναγκών και των δοκιμασιών μας. Για να απαλλαγούμε από την
πίεση αυτή πρέπει να σηκώνουμε το σταυρό μας με ζώσα και ευσυνείδητο
βίωσιν του Σταυρού του Κυρίου. Να βλέπουμε προπορευόμενό μας το Χριστό με
το Σταυρόν Tου και να ανεβαίνουμε και εμείς το Γολγοθά μας. Η φιλόστεργος
Mητέρα-Eκκλησία μας συμπαρίσταται. Κατά την Μεγάλην Τεσσαρακοστήν που
είναι περίοδος μετανοίας, νηστείας και εγκράτειας υψώνεται στην εκκλησία
μας ο Τίμιος Σταυρός. τον προσκυνούμε με σκοπό να αντλήσουμε δύναμη να
ξεπεράσουμε τις δοκιμασίες μας και να φθάσουμε στην Ανάσταση.
Την περίοδο αυτή της
Μεγάλης Τεσσαρακοστής ας μην λησμονήσουμε την συμμετοχή μας εις τας ιεράς
ακολουθίας, την Ιεράν εξομολόγηση και την συμμετοχή μας εις την Θείαν
Κοινωνίαν. Εφ’ όσον θα είμεθα κεκαθαρμένοι από σωματικά και ψυχικά πάθη
θα μπορέσουμε μέσω της Αναστάσεως του Κυρίου να φέρουμε και την ανάσταση
στις καρδιές μας.
Η Ανάσταση του
Χριστού αποτελεί το μεγαλύτερο γεγονός μέσα στην Ιστορία. Πρόκειται για
την ανάσταση και τη θέωση της ανθρωπίνης φύσεως και κάτα συνέπεια για την
σιγουριά της αναστάσεως και της θεώσεως και της δικής μας υποστάσεως. Δια
της αναστάσεως του Χριστού αποκτά άλλο νόημα και η ζωή και ο θάνατος. Δεν
θεωρούμε ως ζωή το σύνολο πεπερασμένων ιστορικών γεγονότων αλλά την
κοινωνία μας με το Θεό. Και δεν θεωρούμε θάνατο το τέλος της παρούσης
ζωής, αλλά την απομάκρυνση του ανθρώπου από το Χριστό. Ο χωρισμός της
ψυχής από το σώμα δεν είναι θάνατος, αλλά ένας προσωρινός ύπνος.
Ο κατηχητικός λόγος
του Ιερού Χρυσοστόμου που θα τον ακούσουμε το βράδυ της Αναστάσιμης Θείας
Λειτουργίας και ο οποίος είναι ένας θριαμβευτικός παιάνας της νίκης της
ζωής πάνω στο θάνατο, μας διαβεβαιώνει ότι με την Ανάσταση του Χριστού
ξεπεράστηκαν όλα τα ανθρώπινα προβλήματα. Κανείς δεν πρέπει να
απελπίζεται για τα αμαρτήματα που διέπραξε, γιατί «συγγνώμη εκ του τάφου
ανέτειλε» Kανείς δεν πρέπει να φοβάται το θάνατο γιατί «ηλευθέρωσε ημάς ο
του Σωτήρος θάνατος». Κανείς δεν πρέπει να θρηνεί για τις στερήσεις
υλικών αγαθών γιατί «εφάνη η Κοινή Βασιλεία».
Αυτό το «μηδείς»
(κανείς), αγγίζει όλους μας και είναι απόλυτη βεβαιότητα χαράς που
δημιουργεί η Ανάσταση του Χριστού για όλους μας. Όσο μένουμε έξω από αυτή
την απόλυτη βεβαιότητα του «μηδείς», που δίνει ελπίδα και σιγουριά σε
όλους τόσο θα θρηνούμε και θα φοβόμαστε.
Εύχομαι ο Σταυρωθείς
και Αναστάς Ιησούς Χριστός να χαρίζει σε όλους κάθε αγαθό.
|
